Οι νέες μεγάλες φωτιές, κυρίως στην Αττική, είχαν καινούργια χαρακτηριστικά που αξίζει να τα δούμε. Και δεν εννοώ την ένταση τους ούτε την αυξημένη κλιματική κρίση που της καθοδηγεί. Μιλώ για την ανθρώπινη στάση.
Η ΓΚΡΙΝΙΑ, που έχει να κάνει με το πολιτικό σύστημα. Όλα τα κόμματα απέφυγαν να μιλούν για ευθύνες της κυβέρνησης, αβλεψίες, υστερήσεις, κακή οργάνωση και άλλα συνήθη. Ο κύριος λόγος είναι ότι αυτή η μόνιμη καταγγελία για ανικανότητα δεν... επιβραβεύτηκε στις εκλογές. Έτσι, τα κόμματα αποφάσισαν να οπισθοχωρήσουν μεταθέτοντας για το μέλλον την όποια κριτική τους που πάντως ήπια θα είναι και τότε.
Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ. Είναι βέβαιο ότι έγινε το καλύτερο δυνατό. Από τον αγώνα πυροσβεστών και εθελοντών μέχρι τις καταγραφές των ζημιών που γινόταν σχεδόν ταυτόχρονα με τις φωτιές! Φαίνεται ότι το κράτος λειτουργεί αν συνυπολογίσουμε ότι τα κονδύλια δόθηκαν στους Δήμους από τον Μάρτιο, αποκτήθηκαν εναέρια και άλλα μέσα έγκαιρα κ.ο.κ.
Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ. Δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι παρά την σφοδρότητα των πυρκαγιών δεν χάθηκε ούτε μια ζωή. Από την μία το φοβερό 112 που ειδοποιεί σωστά και από την άλλη οι επίγειες δυνάμεις που μεταφέρουν υποχρεωτικά τους πολίτες που κινδυνεύουν. Το 112 δεν είναι μόνο ένας αριθμός αλλά ένας ολόκληρος μηχανισμός δράσης.
Εδώ θα σας πως κάτι που το έχω ξαναγράψει. Αν υπήρχε το 112, στο Μάτι δεν θα χάναμε ούτε μια ζωή. Όχι μόνο δεν υπήρχε τότε το 112, αλλά δεν ενδιαφέρθηκαν ούτε και μετά να το αποκτήσει η χώρα. Αυτό ήταν η ύψιστη απόδειξη ότι εκείνη η κυβέρνηση δεν είχε σχέδιο για τίποτε.
Τέλος, σε σχέση με την κλιματική κρίση είναι φανερό ότι η Ελλάδα, μια χώρα που στο σχολείο μαθαίναμε ότι έχει «κλίμα εύκρατον και υγιεινόν», σήμερα δεν είναι έτσι. Μοιάζει με χώρα της Β. Αφρικής.
