Ο πατέρας μου που πολύ αγάπησα αλλά ποτέ δεν του το είπα, μου είχε πει: "Αν θες να σταματήσεις να πίνεις όταν σε κερνούν πιεστικά, άσε το ποτήρι σου γεμάτο". Στη δική του γενιά κερνούσε ο ένας τον άλλον μέχρι να δουν ποιος θα μεθύσει πρώτος και να του κάνουν καζούρα.

Η συμβουλή δεν με αφορούσε, ωστόσο λειτούργησε καταλυτικά για μένα γιατί συνειδητοποίησα ότι το απλό ήταν ταυτόχρονα και το δύσκολο. Δεν θες να σου γεμίζουν το ποτήρι μέχρι να σε μεθύσουν; Άστο γεμάτο..! Δεν θα το είχα σκεφτεί ποτέ αν δεν μου το έλεγε.

Η απλότητα των πραγμάτων λοιπόν είναι τελικά το δύσκολο. Ενώ ΟΛΑ γίνονται μπροστά στα μάτια μας, πόσοι τα αξιολογούν σωστά;

Πώς φτάσαμε σε αυτό το χάλι, η ελληνική κοινωνία να μην μπορεί να αξιολογήσει τίποτε και να επηρεάζεται από μια υποκουλτούρα που αποχαυνώνει τον κόσμο; Μιλώντας με τον συγγραφέα και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο θα μου δώσει δυο παραμέτρους, πέρα φυσικά από την άθλια έως ανύπαρκτη παιδεία του σχολείου:

α) Το 50% των Ελλήνων δεν θα διαβάσει σε ολόκληρη τη ζωή του ούτε ένα βιβλίο.

β) Την ίδια ώρα θα βλέπει τηλεόραση πάνω από 4,30 ώρες την ημέρα. Μια τηλεόραση που έχει βάλει σκουπίδια στις ώρες θεαματικότητας και πετά μετά τις 12 τα μεσάνυχτα σοβαρές εκπομπές (αν υπάρχουν...).

Έτσι στην Ελλάδα έχουμε μια κοινωνία εθισμένη στην ευτέλεια, ανίκανη να αξιολογεί, μια κοινωνία που εύκολα παρασύρεται όπου φυσάει ο άνεμος. Λύση υπάρχει; Θεωρητικά ναι: Να αλλάξουν τα πάντα στο σχολείο, να αποκτήσουμε ΜΜΕ με κύρος, να υποστεί διωγμούς η ασημαντότητα που σήμερα προβάλλεται κατά κόρον σαν κάτι σπουδαίο κ.ο.κ.

Αυτά δεν γίνονται σε αυτή την δύσμοιρη χώρα φυσικά. Οπότε μένει μόνο ένας δρόμος. Τι κάνεις εσύ για να μην καταντήσεις οπαδός του κάθε απατεώνα της πολιτικής; Μπορείς να απεξαρτηθείς από το σκουπιδαριό και να αρχίσεις να σκέφτεσαι;