Η αποκάλυψη με παραξένεψε, δεν το είχα ποτέ σκεφτεί. Αστυνομικός Διευθυντής που ήταν και φίλος και τον σεβόμουν ιδιαίτερα γιατί ήταν εξαιρετικός στη δουλειά του, μου είχε πει ότι πράγματι "οι αρχές" παρακολουθούσαν τηλέφωνα επιχειρηματιών, δημοσιογράφων, εκδοτών κ.ά. Όπως μου εξήγησε, αυτές οι παρακολουθήσεις γινόντουσαν για λίγες μέρες ανά περίπτωση και είχαν μόνο ένα σκοπό: Την άντληση πληροφοριών.

"Δεν είναι ύποπτοι όσοι παρακολουθούνται" μου είχε πει. "Όμως μπορεί να γνωρίζουν κάτι σοβαρό που να δένει με κάποια υπόθεση που ψάχνουμε". Όταν τον ρώτησα αν είχαν καταγράψει και μένα μου απάντησε θετικά. "Και τι έλεγα;" τον ρώτησα. "Βλακείες. Μίλαγες για... κορίτσια" μου απάντησε. Επιπλέον μου αποκάλυψε ότι πολλές φορές μαγνητοφωνούν και όσους τους επισκέπτονται επισήμως στα γραφεία τους για να καταγγείλουν κάτι, αλλά με δική τους πρωτοβουλία (δεν το επιβάλλει η υπηρεσία).

Από τότε στο τηλέφωνο δεν μιλάω παρά μόνο για τα βασικά (και οπωσδήποτε ποτέ για... κορίτσια). Άλλωστε, ακόμη και ένας ερασιτέχνης ιδιωτικός ντετέκτιβ μπορεί να παγιδέψει ένα κινητό. Οπότε; Οπότε όχι μόνο εγώ, αλλά ΟΛΟΙ προσέχουν όταν μιλάνε στα κινητά. Και πρώτοι από όλους οι πολιτικοί...

Πάμε τώρα στην υπόθεση Ανδρουλάκη. Είναι εξωφρενικό να ζητά μια ξένη χώρα να παρακολουθούν το τηλέφωνο του (θα μάθουμε γιατί;), να λέει "ναι μια κρατική υπηρεσία, να εγκρίνει την παρακολούθηση Εισαγγελέας και να μην ενημερώνεται το Γραφείο του Πρωθυπουργού. Η υπόθεση δείχνει ότι η χώρα παραμένει ένα σκορποχώρι, με έναν κρατικό τομέα αντίστοιχο του... Κλουζώ στη σειρά ταινιών του Ροζ Πάνθηρα.

Σε ποια χώρα της Ευρώπης θα μπορούσε η Ελλάδα να ζητήσει να παρακολουθήσουν το τηλέφωνο του τρίτου τη τάξη πολιτικού αρχηγού - και ευρωβουλευτή - και αυτό θα είχε γίνει δεκτό χωρίς να ενημερωθεί η κυβέρνηση της χώρας; Σε καμία. Αν λοιπόν κάνουν μια εξεταστική Επιτροπή ας αναζητήσουν γιατί στην Ελλάδα έχουμε κράτος - Κλουζώ που σε ξαφνιάζει διαρκώς με την ανεπάρκεια του.