Δεν είναι μόνο ο Κασελλάκης που ψηφίστηκε για αρχηγός της αντιπολίτευσης, ενώ πριν δεν υπήρχε πουθενά στην δημόσια ζωή. Δείτε και στην Αργεντινή, εκεί ξεκινά μια νέα άγνωστη εποχή μετά τη νίκη του ακραία φιλελεύθερου και αντισυστημικού οικονομολόγου Χαβιέρ Μιλέι, ο οποίος εμφανίστηκε πριν δύο χρόνια στην πολιτική με ριζοσπαστικές και αμφιλεγόμενες προτάσεις.
Στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών συγκέντρωσε το 55,6% των ψήφων, έναντι του 44,3% για τον αντίπαλό του, απερχόμενο υπουργό Οικονομίας Σέρχιο Μάσα. (Ίδια ποσοστά μεταξύ Κασσελάη και Αχτσιόγλου).
Τι ώθησε όμως τους Αργεντίνους να τον εκλέξουν, με τόσοo μεγάλη διαφορά; Κυρίως οι νέοι βαρέθηκαν το παλιό. Τον θεωρούν απολύτως υπεύθυνο για τον πληθωρισμό που έφτασε το 143% σε ετήσια βάση και ότι τέσσερις στους δέκα Αργεντίνους ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Ο Μιλέι χωρίς διαπιστευτήρια και ικανότητες και μόνο με την ακραία καταγγελία και τα μηνύματα κατά του παλιού, μπόρεσε να εκφράσει την αυξανόμενη οργή των Αργεντίνων απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα που προκάλεσε μια αδιάλειπτη σειρά οικονομικών κρίσεων.
Οι πολίτες αποφάσισαν ότι πρέπει να σταματήσουν τον κατήφορο και αν τελικά αυτός γίνει χειρότερος, δεν πειράζει, τουλάχιστον έδιωξαν τους προηγούμενους. Προσπάθησαν.
Αναφέρω τα παραπάνω για να εξηγήσω ότι και ο Κασσελάκης εξελέγη, επειδή ένα μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ απέρριπτε τους προηγούμενους. Φυσικά ο Κασσελάκης απογοητεύει (όπως θα συμβεί και με τον Μιλέι) αλλά τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον... προσπάθησαν να σταματήσουν τον δικό τους κατήφορο. Θα γίνει χειρότερο, αλλά προσπάθησαν.
Το τελικό συμπέρασμα: Πλέον στις Δημοκρατίες θα ψηφίζουν όλο και περισσότεροι αντισυστημικά και ό,τι βγει.
