Κάθε χρόνο αυξάνονται οι παραιτήσεις στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού. Η χώρα μας αυτή τη στιγμή δεν έχει 130 στελέχη να πάνε στη Γαλλία για να εκπαιδευτούν, για τα νέα πλοία που έχουμε παραγγείλει και πρέπει να παραλάβουμε. Ακόμη, κάποια πλοία λειτουργούν υποστελεχωμένα.

Η κύρια, αν όχι η μοναδική, αιτία αυτών των μόνιμων πια αποχωρήσεων είναι οι χαμηλοί μισθοί. Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα θαλασσοδερνόταν για 800-1.000 ευρώ τον μήνα μακριά από ην οικογένεια του;

Δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα που βιώνει η Ελλάδα σε σχέση με τον Στρατό της, υπάρχουν κι άλλα εξίσου σοβαρά και - λυπάμαι που το γράφω - διαβρωτικά για το αξιόμαχο.

Ένα παράδειγμα είναι το αδιανόητο χάλι της Πολεμικής μας Βιομηχανίας. Όλες οι εταιρείες ζημιογόνες, που εξυπηρετούσαν κομματικές προσλήψεις και διορισμούς αποτυχημένων της πολιτικής. Μηδενική η προσφορά τους ακόμη και στις συντηρήσεις, ούτε καν σκέψη για παραγωγές σύγχρονων οπλικών συστημάτων.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι η προσβλητική αγγαρεία των Ελλήνων όταν στρατεύονται. Τους βάζουν σε σκοπιές, στα μαγειρεία και να μαζεύουν αποτσίγαρα, αντί να τους εκπαιδεύουν πραγματικά σε γυμναστήρια και πεδία μάχης.

Η μόνη συνεισφορά των εκάστοτε κυβερνώντων είναι να στήνουν μηχανισμούς μεταθέσεων των εφέδρων, για να εξυπηρετούν και πάλι τα ρουσφέτια. Το παιδί να πάει κοντά στη μαμά. Εδώ θα πω: ΝΤΡΟΠΗ σε όλους σας για αυτόν τον εξευτελισμό που τελειωμό δεν έχει. Λες και αν θα πάει ένα παιδί στη Λέσβο κάτι θα πάθει.

Επίλογος: Μπορεί να μην μιλάμε για τις Ένοπλες Δυνάμεις, επειδή δήθεν είναι ευαίσθητο εθνικό θέμα, αλλά δεν μπορεί πια να κρύψει κανείς το χάος που υπάρχει με παρατημένα C-130, με ελλείψεις ανταλλακτικών, με τους εφέδρους να μην έχουν ιδέα πώς να πιάσουν ένα όπλο, με τους μόνιμους σε φτωχοποίηση και πολλά άλλα. Θα συνεχίσουμε έτσι; Να έχουμε ένα μέρος του στρατού - κυρίως στην αεροπορία - σε σούπερ κατάσταση και ένα άλλο σε διάλυση;