του Ηλία Παναγιωτακάκου
Υπάρχουν πρόσωπα που δεν χρειάζονται φώτα για να φωτίσουν τον χώρο. Άνθρωποι που κουβαλούν την αλήθεια στο βλέμμα και την ιστορία στο σώμα τους. Στη σιωπή τους κρύβεται περισσότερη ουσία απ’ ό,τι σε χίλιες λέξεις. Κάποιοι τους λένε «παλιούς», άλλοι «σχολή», κι εμείς –όσοι τους γνωρίσαμε ή τους νιώσαμε– απλώς στεκόμαστε με σεβασμό. Γιατί είναι από εκείνους που δεν ζητούσαν να ακουστούν, κι όμως η φωνή τους ήταν πάντα παρούσα. Αυτός ήταν ο Ανδρέας Χιώτης –ο άνθρωπος πίσω από τη φωνή και τη γραφή.
Τον γνώρισα ως μαθητής, τότε που ο Ανδρέας Χιώτης διατηρούσε στενές σχέσεις με τις ακμάζουσες τότε Κροκεές. Η φήμη του ως δημοσιογράφου ήταν ήδη απλωμένη παντού. Στα μάτια μου έμοιαζε γίγαντας –όχι μόνο για το ευθυτενές του παράστημα, αλλά και για τη γνώση που κουβαλούσε. Όπως έλεγε ο αείμνηστος δημοσιογράφος των Κροκεών Πέτρος Λιακάκος: «Ο Ανδρέας Χιώτης ήταν ένας άνθρωπος που κουβαλούσε τη δύναμη του λόγου και την ευθύνη της γνώσης… και ήξερε να μιλά και να γράφει».
Ο Ανδρέας Χιώτης δεν ήθελε να φτιάξει μια «εφημερίδα». Ήθελε να φτιάξει ένα μετερίζι. Ένα αληθινό βήμα για τον πολίτη, έναν καθρέφτη για την εξουσία, ένα αρχείο ζωής για τον λακωνικό λαό. Με μαχητικότητα και ήθος, με πένα που δεν λύγισε ποτέ, έβαλε τα θεμέλια σε κάτι πολύ πιο μεγάλο από έναν εκδοτικό τίτλο: δημιούργησε έναν θεσμό.
Σε μια τομή για τα πολιτικά πράγματα της χώρας –με τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου και την έλευση της εποχής Σημίτη– ιδρύθηκε ο Λακωνικός Τύπος. Η Εφημερίδα στάθηκε με αντικειμενικότητα, με νηφαλιότητα, με αίσθημα ευθύνης. Δεν παρασύρεται από την πόλωση ούτε γίνεται φερέφωνο του πολιτικού συστήματος και κανενός κόμματος ή εξουσίας. Διατηρεί εκείνη την πολύτιμη αντικειμενικότητα που δύσκολα συναντά κανείς στον δημόσιο λόγο. Όπως συνεχίζει να πράττει μέχρι και σήμερα η πολύτιμη για την Λακωνική Κοινωνία, εφημερίδα.
Ο έντυπος λόγος και ο Ραδιοφωνικός Σταθμός που λειτουργούσαν παράλληλα, έδωσαν φωνή και γραφή σε όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, χωρίς αποκλεισμούς. Ανοιχτός, με πάθος για την επίλυση των προβλημάτων της Λακωνίας, ο Ανδρέας Χιώτης τολμούσε, με αιχμηρή πένα, να αρθρώνει λόγο ανεξάρτητο από την πολιτική εξουσία όλων των επιπέδων.
Η επαφή μας έγινε στενότερη με την εκλογή μου ως νομαρχιακού συμβούλου Λακωνίας. Ο Λακωνικός Τύπος φιλοξενούσε δεκάδες άρθρα μου, στο πρωτοσέλιδο και στη στήλη ΑΠΟΨΕΙΣ. Στη συνέχεια, συνεργαστήκαμε στενά στον κοινό αγώνα για την ίδρυση ΑΕΙ και ΤΕΙ στη Λακωνία. Μαζί με άλλους δημοσιογράφους και θεσμικούς φορείς, ιδρύθηκε ο ΟΦΙΤΕΣ (Όμιλος Φίλων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης), με πρόεδρο τον σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ.κ. Ευστάθιο και τον Ανδρέα Χιώτη ως έναν εκ των αντιπροέδρων. Διοργανώθηκαν ημερίδες με επιτυχία, με σκοπό να τεκμηριωθεί και να προωθηθεί η ανάγκη λειτουργίας Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στη Σπάρτη.
Στις πολλές μας συναντήσεις, αν και ήταν πολιτικά κεντρώος, μου τόνιζε πάντα με έμφαση ότι ήταν πολιτικά ελευθερόφρων. Δεν δεχόταν ταμπέλες. Είχε το δικό του εσωτερικό μέτρο ελευθερίας και κρίσης.
29 χρόνια μετά, και 19 χρόνια από το αιώνιο ταξίδι του, η παρακαταθήκη του Ανδρέα Χιώτη δεν έμεινε στο χθες. Οι κόρες του συνεχίζουν, η καθεμία από το δικό της μετερίζι, την πορεία με αξίες, ευθύτητα και κοινωνική προσφορά.
Η πρωτότοκη κόρη του, η Ρένα Χιώτη, διαπρεπής δικηγόρος, καταξιώθηκε με ήθος στον νομικό κόσμο, ενώ η Χριστιάνα Χιώτη, συνεχίζει επάξια το δημοσιογραφικό του έργο, με θάρρος στη γνώμη και νηφαλιότητα, μακριά από φανφαρονισμούς και ακρότητες.
Και οι δύο, μέσα από διαφορετικές διαδρομές, τιμούν το όνομά του και τη βαθιά του πίστη στην αλήθεια, τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία.
Σήμερα, 29 χρόνια μετά, ο Λακωνικός Τύπος συνεχίζει. Στην εποχή των εύκολων εντυπώσεων, της ταχύτητας, των συντομεύσεων, στέκει ακόμα ως τόπος τεκμηρίωσης, ελέγχου, σκέψης. Και κάθε φύλλο που κυκλοφορεί είναι κι ένας φόρος τιμής στον Ανδρέα Χιώτη. Στον άνθρωπο που δίδαξε τι σημαίνει να αγαπάς τον Τύπο και να τον υπηρετείς.
Ο Ανδρέας δεν ήθελε μνημεία. Ήθελε συνέπεια. Δεν επιζήτησε χειροκροτήματα. Επιζήτησε αλήθειες. Και τις έγραψε –με όποιο κόστος.
Χρόνια πολλά, Λακωνικέ Τύπε.
Χρόνια αιώνια, Ανδρέα Χιώτη.
Τη φωνή σου συνεχίζει επάξια η Χριστιάνα Χίωτη με τους άξιους συνεργάτες της!
Υ.Γ: Ευγνώμων που με τιμούσε με την φιλία του.
